Έχουμε μιλήσει και έχω πάρει θέση από πολλά χρόνια για την αχαλίνωτη παγκοσμιοποίηση. Γι’ αυτήν που επιβλήθηκε χωρίς ψηφοφορίες και επιδοκιμαστικές αποφάσεις από κανένα Κράτος του κόσμου. Απλά εφαρμόζεται, για μας χωρίς εμάς.
Πολλές οι ενστάσεις μας. Τώρα μας έρχεται από την Αμερική ( από που αλλού θα μπορούσε να έλθει;) μια νέα εκδήλωση τoυ πνεύματος της παγκοσμιοποίησης, η επιβολή ενός νέου όρου. Ο όρος αυτός είναι Sensitivity Reader.
Ο όρος αυτός, περιγράφει μια νέα ειδικότητα, που προέκυψε ως ανάγκη στις προηγμένες Χώρες, όπου οι επιχειρήσεις βιβλιοαγοράς αποτελούν σοβαρή οικονομική υπόθεση και τίποτε δεν αφήνεται στην τύχη.
Η μετάφραση του όρου αυτού είναι δύσκολη. Δεν μεταφράζεται, αλλά παραφράζεται ή εννοιολογείται. Σημαίνει κάτι σαν ” ευαισθητοποιημένος αναγνώστης” ή ” αναγνώστης ευαισθησίας”.
Αυτός ο κύριος διαβάζει τα βιβλία εκείνα που έχουν, εγκριθεί αρχικά για δημοσίευση από τον εκδότη και προτείνει αλλαγές, που αφορούν σε συμπεριφορές μειονοτήτων ( λεξιλόγιο, αντιδράσεις ομάδων ανθρώπων). Αφαιρούν την προκατάληψη και την ατελή χαρακτηρολογία, ερήμην του δημιουργού- συγγραφέα.
Εδώ πρέπει να προσθέσουμε ότι, πλέον του ”Sensitivity Reader” υπάρχει και ο ” ε π ε μ β α τ ι κ ό ς Επιμελητής”. Ο ρόλος αυτού, είναι να προτείνει ακόμη και ριζικές αλλαγές στον δημιουργό, όπως : αλλαγή σειράς κεφαλαίων, απάλειψη ολόκληρων σελίδων, διαφοροποίηση οπτικής γωνίας από εκείνη του συγγραφέα κ.λ.π.
Αυτές οι εμφανίσεις, είναι ευθέως απότοκοι της ” πολιτικής ορθότητας” ( politically correct) των ημερών μας. Ήδη, οι συγγραφείς στην Αμερική, βλέπουν την επιρροή αυτών των ” συντακτών “’ να μεγαλώνει και μαζί της και η ανησυχία τους. Ο Rugan Holiday έγραψε μεταξύ άλλων: ” Στην πράξη είδα ότι έμοιαζαν με ορδές λογοκριτών με την δύναμη να εμποδίσουν τη δημοσίευση μυθιστορημάτων”!!
Εν τούτοις, άλλοι συγγραφείς επιζητούν τον “’ Sensitivity Writer” τους, γιατί ξέρουν ότι έτσι θα απαλλαγούν από τα αμφιλεγόμενα τμήματα του κειμένου τους και θα πουλήσουν περισσότερα.
Όπως βλέπουμε, άρχισαν οι συγγραφείς να μην ορίζουν το πεδίο της δημιουργίας τους, αλλά να εντάσσονται στο σύστημα αυτό φοβισμένοι και συμβιβασμένοι. Η μονοκαλλιέργεια της σκέψης, οδηγεί ταυτόχρονα στην πνευματική υποδούλωση του κόσμου! Δεν μιλάμε πλέον για ελευθερία.