Όλοι υποκλινόμεθα στη Δημοκρατία. Βλέπουμε το αρτιότερο πολίτευμα μέχρι σήμερα. Ομνύνομε όρκους και παρέχουμε θυσίες στην υπεράσπισή της. Μόνος και αποκλειστικά αρμόδιος να την υπηρετήσει και να την προσδιορίσει ο κυρίαρχος Λαός.
Φαίνεται όμως, ότι και η Δημοκρατία μας επιφυλάσσει απογοητεύσεις. Και μάλιστα μέσα στους κόλπους της Ευρώπης, το κατά τεκμήριο λίκνο της Δημοκρατίας.
Τελευταία χρόνια, άλλα ορίζει ο Λαός και άλλοι τον Κυβερνούν. Τα κλειδιά της εξουσίας σε μια από τις μεγαλύτερες Ευρωπαϊκές χώρες, την Ιταλία, παραδίδονται σε τεχνοκράτη, εκτός πολιτικής διαδικασίας.
Οι πολιτικοί της τα τελευταία 20 χρόνια την έχουν καταχρεώσει μέχρι το λαιμό και έχει περιπέσει σε μόνιμη κρίση. Η Δημοκρατία στην Ιταλία χρεοκόπησε. Εκάλεσαν για πρωθυπουργό και πάλιν ένα εξωκοινοβουλευτικό.
Στους σπασμούς αυτούς της Δημοκρατίας, δεν είδα καμία διαμαρτυρία, διαδήλωση, αποδοκιμασία, αφισοκόλληση για την ουσιαστική αυτή παράκαμψη της Λαϊκής ψήφου. Ούτε από τις ευαίσθητες δημοκρατικές και λοιπές ομάδες, ούτε από τα κόμματα.
Δεδομένου ότιι ως εξωκοινοβουλευτικός Πρωθυπουργός της Ιταλίας προτείνεται ο Μάριο Ντράγκι, περίμενα μια αντίδραση από το Γιάνη Βαρουφάκη, να πάρει δημοκρατική θέση για τον ” τραγικό δεσπότη” του στο βιβλίο του ”Ενήλικες στο δωμάτιο”.
Έπειτα ο Αλέξης Τσίπρας δεν έπρεπε να είχε εκραγεί γι´αυτήν την βίαιη και αντισυνταγματική παράκαμψη της δημοκρατίας που στρώνει το δρόμο της εξωκοινοβουλευτικής κουλτούρας στην Ιταλία;
Γιατί η μεγάλη πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής δύναμης της Ιταλίας δεν επιθυμεί εκλογές και η λύση Ντράγκι μοιάζει να βγάζει αναστεναγμό ανακούφισης, για όλο το πολιτικό φάσμα, πλήν ακροδεξιάς; Δεν αποκρύπτεται εξ´άλλου, ότι η ανακούφιση αυτή προέρχεται από τη μη διακινδύνευση επανεκλογής των σημερινών βουλευτών στις νέες εκλογές.
Επομένως, γίνεται πιο σαφές ότι οι κοινοβουλευτικοί της Ιταλίας βάζουν το προσωπικό τους συμφέρον της επανεκλογής, πάνω από τη Δημοκρατία!!
Ο Ντράγκι προβάλει ως ο αναγκαίος σωτήρας της Δημοκρατίας και της Ιταλίας.
Ίδωμεν…………..