Του Δρος ΓΙΑΝΝΗ ΑΝ. ΚΑΖΑΚΟΥ, συγγραφέως. τ. Δημάρχου
Διάφοροι δήθεν ” γεφυροποιοί των λαών ” , παριστάνοντας τους ιστορικούς επιστήμονες, έχουν εργαλειοποιήσει την διδαχή της Ιστορίας και χαρακτηρίζουν την Επανάσταση του 1821 ως ” φιλελεύθερη” , απομονώνοντας την πολυπλοκότητα του φαινομένου και συγχέουν, δυστυχώς εκ προθέσεως, ιστορία και πολιτική ένταξη, ενώ δεν χρειάζεται καμία ένταξη. Η εξήγηση είναι απλή. Η Ιστορία διδάσκει, ερευνώντας τα γεγονότα, θετικά ή αρνητικά και τα αποτελέσματα που είχαν για την Πατρίδα. Την Ιστορία δεν την διδάσκουμε εμείς και μάλιστα εκ των υστέρων και με την σιγουριά των εκτεθέντων γεγονότων.
Γράφει ο Γιάννης Πανούσης καθηγητής Πανεπιστημίου και πρώην Υπουργός: ” Σε κάθε περίπτωση ιστορική γνώση δίχως αίσθηση εθνικής ευαισθησίας ή ταύτιση της ιστορικής αλήθειας με δοξασίες, εμμονές ή ενδο-επιστημονικές αντι-παρα-θέσεις μάλλον κακό κάνει στην αυτογνωσία του λαού” και ότι ” Η κυκλικότητα της Ιστορίας ουδεμία σχέση μπορεί να έχει με τις ιδεολογικές μεταστροφές των στρατευμένων ιστορικών”.
H νοοτροπία αυτή μας θυμίζει την περίοδο της ηγεμονίας της στρατευμένης αριστερής διανόησης, όπου προσπαθούσαν ν’ αποδείξουν, με επί κεφαλήν τον Κορδάτο, ότι η Επανάσταση του 1821 υπήρξε Ταξική!!
Δεν είναι ότι δεν έβλεπαν ή ότι δεν διάβαζαν σωστά τα γεγονότα, αλλά δυστυχώς τα διαστρέβλωναν ή αποσιωπούσαν κατά το πολιτικό συμφέρον τους. Διότι ο ΣΤΑΥΡΟΣ που είναι σε Όλα τα λάβαρα της Επανάστασης και τις σημαίες της, τα συνθήματά της ” Ελευθερία ή Θάνατος”, ” Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος”, οι ορκοί των αγωνιστών του 1821 στην Αγία Τριάδα, η ευλογία του παπά που αναζητούσαν πάντοτε, οι αναμνήσεις των αγωνιστών και οπλαρχηγών όπου τους εχθρούς ” άπιστους” τους λένε συνεχώς, δια να μην υπομνήσουμε τους κληρικούς ( από Πατριάρχες έως απλούς ιερείς), πολλές εκατοντάδες μετά το 1453 έως την Επανάσταση που εθυσιάστηκαν για την εθνική μας απελευθέρωση και πολλοί απ’ αυτούς, συμμετείχαν στην προετοιμασία της Επανάστασης και προ του διαφωτισμού, ο οποίος καμία επίδραση δεν είχε στον αγωνιζόμενο ραγιά.
Ο διαφωτισμός είχε φθάσει στους λίγους μορφωμένους, εμπόρους και ναυτικούς και εβοήθησε στη δημιουργία φιλελληνικού ρεύματος στην Ευρώπη, ώστε πολλοί εξέχοντες Ευρωπαίοι ήλθαν για να πολεμήσουν για την Ελευθερία της Πατρίδος μας, όπως ο λόρδος Μπάυρον κ.α, μετά το ξέσπασμα της Επανάστασης.
Μάλιστα δεν πρέπει να αποκρύψουμε, όπως κάνουν οι στρατευμένοι ιστορικοί ότι η πρώτη αντίδραση των Ευρωπαικών Δυνάμεων στην πολυμερισμένη και προβληματική στον συντονισμό της εξέγερση των Ελλήνων ήτο οργή και απειλές. Όταν οι θυσίες και ο ηρωισμός των Ελλήνων άρχισαν να γεννάνε φιλελληνισμό στις κοινωνίες της Δύσης, τότε η στρατηγική της Δύσης μεταβλήθηκε, με αμφίβολες και πάλιν καλές προθέσεις, μια και τελικά μας δίχασαν ( Αγγλικό- Γαλλικό- Ρωσικό κόμμα).
Η αποσιώπηση του ρόλου της θρησκείας, αποτελεί μια ιδεολογική παραμόρφωση και απευθύνεται στην πελατεία των σημερινών ιδεοληπτών παρά στην Ιστορία. Η περίπτωση αφορά σε όλους μας, θρησκευόμενους και μη. Δεν αφορά μόνον στην Εκκλησία σαν να θέλουμε να ξεχάσουμε ότι ο επί αιώνες εχθρός μας και τύραννος του γένους μας ήτο άπιστος, ήτο μουσουλμάνος.
Και γιατί θέλουν αυτοί οι υπερασπιστές της ”πολιτικής ορθότητας” να ξεχάσουμε τους τυράννους μας; Γιατί, λένε, εμείς οι Έλληνες είμαστε εκ των πραγμάτων προορισμένοι να συμβιώσουμε με μουσουλμάνους!!!. Εδώ γίνεται ξάστερο ότι οι κύριοι αυτοί γράφουν ιστορία όπως τους βολεύει η στράτευσή τους.
Θεωρούν ότι πρέπει να στερεώσουν το βάθρο της ιδεολογίας τους, που τους φεύγει κάτω από τα πόδια, μια και μέχρι τώρα είχαν το προλεταριάτο που τους ”χαιρέτισε”, δηλ. το βάθρο της λεγόμενης πολυπολιτισμικότητας και η συνύπαρξη μας είναι υποχρεωτική, όπως συμβαίνει στις μεγάλες Ευρωπαϊκές χώρες, ιδία στη Γαλλία και την Αγγλία.
Αλλά ο μουσουλμανικός πληθυσμός στις Χώρες αυτές είναι αναγκαία συνέπεια της μετανάστευσης, που προήλθε από τις αποικίες των χωρών των μεταναστών και την οποία αποδέχθηκαν εκόντες-ακόντες. Ήσαν υπεύθυνες οι χώρες αυτές γι’ αυτή την μετανάστευση των υπηκόων τους από τις αποικίες στη Μητρόπολη.
Εμείς εδώ δεν έχουμε τέτοιο φαινόμενο. Σ’ εμάς οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί ήλθαν, χωρίς δική μας ευθύνη, δεν τους περιμέναμε και μας βρήκαν απροετοίμαστους. Και οι γνωστοί ειδωλολάτρες της Αριστεράς ανέλαβαν εργώδη προσπάθεια να πείσουν την κοινωνία μας ότι πρέπει να δεχθούμε την ασκηθείσα βία των μελών από την Ανατολή, μια και το ανθρωπιστικό μας καθήκον, δεν ενοχλείται με το να ” λιάζονται” αυτοί στη Ομόνοια. Δηλ. Υπηρέτησαν την ευκαιρία του βιασμού.
Δεν θέλουν να καταλάβουν, στην έξαρση του φανατισμού της ιδεοληψίας τους, ότι δεν είναι θέμα ή πρόβλημα δικό μας να θελήσουμε να ζήσουμε με τους εξ Ανατολών ή Βορείου Αφρικής μουσουλμάνους. Το πρόβλημα είναι δικό τους. Όχι διότι δεν εντάσσονται στον τρόπο ζωής των δυτικών κοινωνιών από δική τους βούληση, αλλά διότι το ίδιο το Ισλάμ μισεί όχι μόνον τις ” ανθρωπιστικές τους ιδέες”,αλλά και τον τρόπο ζωής τους, όπως έχουν αποδείξει και τα τελευταία χρόνια με τις δολοφονικές επιθέσεις σε όλη την Ευρώπη. Και μάλιστα στις Χώρες αυτές, όπως στην Γαλλία, έχει ξεκινήσει συζήτηση για τον ” ισλαμοαριστερισμό”.
Έως τώρα, οι ιστορικοί που αναλαμβάνουν τον άχαρι αυτό ρόλο της αποδόμησης του Έθνους μας και αναγορεύουν εαυτούς ως ” ιερατείο” μιας εξ’ αποκαλύψεως αληθείας ” ευτυχώς για τους Έλληνες έχουν πλέον περιορισμένη απήχηση στο Λαό μας, ‘όπως απέδειξαν και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις και έπαυσαν πλέον να αποτελούν αποκλειστικούς ερμηνευτές της σύγχρονης ιστορίας μας.