Μέγα προβληματισμό έχει προκαλέσει η άρνηση εμβολιασμού και η άρνηση του κορωνοϊού από περισσότερους ή λιγότερους συνέλληνες.
Δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν έχουμε έναν ιό, αλλά έχουμε μια πανδημία. Έχουμε έναν πόλεμο. Έναν πόλεμο παγκόσμιο. Που δεν κάνει διάκριση σε λαούς και πολιτικά συστήματα. Τα σαρώνει όλα. Δεν φείδεται ουδενός. Και όμως αρνούνται μια πραγματικότητα, αρνούνται τον πόλεμο, αρνούνται να πολεμήσουν!
Σ’ έναν πραγματικό δια των όπλων πόλεμο, που κανένας δεν τον θέλει, πηγαίνουμε για να υπερασπίσουμε τα αγαθά της ζωής μας, την ίδια τη ζωή μας, την τιμή μας, την οικογένεια μας, την Πατρίδα μας, την Ελευθερία μας. Ξέρουμε ότι αυτός ο πόλεμος θα έχει νεκρούς. Δεν ότι δεν θα είμαστε και εμείς μ’ αυτούς που δεν θα γυρίσουν! Και όπως πηγαίνουμε και διακινδυνεύουμε όλη τη ζωή μας για όλα τα άνω αγαθά.
Και στον πόλεμο αυτόν έχουμε ριψασπίδες, δειλούς, άλλους που επικαλούνται θρησκεύματα ή λόγους συνείδησης. Δεν στρέφονται όμως, κατά των ίδιων πολιτών της χώρας τους. Η Πολιτεία έχει λάβει τα δικά της μέτρα.
Η άρνηση της πανδημίας είναι στοιχείο ανοησίας. Γιατί είναι πραγματικό γεγονός, που βεβαιώνεται από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, από τους πολίτες ή Χώρες όλων των θρησκειών και θρησκευμάτων, από όλους τους Λαούς που διοικούνται από διάφορα πολιτικά ή οικονομικά συστήματα. Έχουμε έναν πόλεμο, καθημερινό , παγκόσμιο, που την οσμή του και τις συνέπειες του τις νιώθουμε, τις βλέπουμε κάθε μέρα.
Ο πόλεμος αυτός είναι πραγματικός πόλεμος. Έχει μέτωπα, έχει νεκρούς, έχει τραυματίες, έχει σακατεμένους, φαίνεται να μην έχει τελειωμό.
Και στον πόλεμο αυτό φοράμε μάσκες, αντί για κράνη, έχουμε ηρωικές συμπεριφορές όπως στα πεδία των μαχών , έχουμε εκδηλώσεις αλτρουισμού και αλληλεγγύης, όπως στον πόλεμο του «40».
Η διαφορά είναι ότι ο πόλεμος κατά της πανδημίας δεν έχει γιατρικό. Η μόνη αντίσταση είναι το εμβόλιο. Αυτό θα περιορίσει τη μεταδοτικότητα του ιού και αν επιτευχθεί ο καθολικός εμβολιασμός των πολιτών θα επιτευχθεί η ανοσία έναντι του ιού. Όχι η θεραπεία κατά του ιού. Ο υιός θα εξακολουθεί να υπάρχει.
Εις αυτό το επίπεδο και μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα είναι απερινόητη η άρνηση εμβολιασμού από πολλούς συμπολίτες μας. Σε αυτό το μέτωπο του εμβολιασμού κατά του Κορωνιού, το μέτωπο είναι πιο μεγάλο από τον πόλεμο με τα όπλα και οι ευθύνες μας ακόμα μεγαλύτερες.
Διότι εδώ δεν αρνούμεθα μόνον να πάμε στον πόλεμο, όπως σ΄εκείνον με τα όπλα. Εδώ είναι ακόμα χειρότερα. Γιατί σ΄αυτόν δεν πολεμάμε τον εχθρό, τον εισβολέα, στην περίπτωση του μη εμβολιασμού είμαστε σύμμαχοι του εισβολέα και θα παραμείνουμε ενεργοί ματδότες του ίδιου του υιού και των μεταλλάξεων του στους συμπολίτες μας, στους δικούς μας ανθρώπους ,στα παιδιά μας, στους γονείς μας, στους φίλους μας, στους συναδέλφους μας. Και το κακό είναι ότι όλοι αυτοί που αρνούνται τον εμβολιασμό γνωρίζουν αυτούς τους κινδύνους και σιωπηρά τους αποδέχονται.
Στην περίπτωση μας δεν είμαστε μπροστά σε άσκηση δικαιώματος, αλλά μπροστά σε εγκληματική ενέργεια, δηλαδή σε αποδοχή ενδεχόμενης μόλυνσης πλήθους άλλων συμπολιτών μας και από μέρους τους , με κίνδυνο το θάνατο τους.
Εδώ η ανοησία παραχωρεί τη θέση της στην αναισθησία!!
Διότι δεν μπορώ να διανοηθώ δόλο στις διαθέσεις αυτών των ανθρώπων. Δεν πιστεύω ‘ότι θέλουν τον υιό που θα αποκτήσουν να τον μεταδώσουν στους οικείους και φίλους τους.
Βέβαια, υπάρχει και η ακατανόητη βλακεία! Αλίμονο, όμως αν την βλακεία την θεωρήσαμε κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Δια πάσαν νόσο και…
Δεν μένει παρά οι συμπολίτες μας που έχουν μια κακή διάθεση για το εμβόλιο , να ευαισθητοποιηθούν περισσότερο και να κάνουν το καθήκον τους έναντι του εαυτού τους, της οικογένειας τους και της κοινωνίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΖΑΚΟΣ