Η μορφή του κόσμου σήμερα
Ο Κάρλ φον Κλαούζεβιτς έχει συγγράψει ένα μνημειώδες βιβλίο ” Περί Πολέμου “. Το έργο του αυτό , από τότε που εκδόθηκε, δηλ. πριν περίπου δύο αιώνες, αποτέλεσε τον κλασσικό οδηγό πάνω σε θέματα στρατιωτικής τακτικής και πολιτικής εφαρμογής κ.λ.π. Μέχρι και τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο ο Κλαούζεβιτς εμελετάτο επισταμένως από όλες τις στρατιωτικές Ακαδημίες του κόσμου.
Αυτός ο Πρώσος στρατηγός έχει διδάξει, μεταξύ άλλων, ότι “ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα “ και ότι “ η ειρήνη είναι η περίοδος μεταξύ δύο πολέμων “.
Έτσι οι ηγήτορες των Κρατών είχαν αποδεχθεί την αλήθεια αυτών των διαπιστώσεων και για να επιτύχουν την ειρήνη ετοιμάζοντο για πόλεμο.
Όσοι δεν έκαναν αυτό, υπέστησαν τον πόλεμο. Κλασσικό παράδειγμα ο Τσάμπερλαιν με τον Χίτλερ κ.λ.π.
Ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος άλλαξε τα σύνορα των Κρατών και του κόσμου ολόκληρου. Εδημιουργήθηκε η Σοβιετική Ένωση με τους δορυφόρους της, η Μαοϊκή Κίνα, οι δημοκρατίες της Ευρώπης, που συνέπηξαν την Ατλαντική Συμμαχία με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και τα διάφορα άλλα Κράτη στην Ασία και την Αφρική, αυταρχικών κατά κανόνα καθεστώτων.
Το μεγαλύτερο κέρδος επέτυχε το Μπολσεβικικό καθεστώς του Στάλιν, που κατόρθωσε να συμπεριλάβει εις το νέο καθεστώς του όλες σχεδόν τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης και να τις αποκόψει από τα άλλα δημοκρατικά Κράτη με ένα διαχωριστικό τείχος, που στο Βερολίνο πήρε και πρακτική μορφή και που ονομάστηκε από τον Τσώρτσιλ ” Σιδηρούν παραπέτασμα “.
Οι χώρες του Δυτικού κόσμου προχώρησαν και ανέπτυξαν τη δημοκρατική διαδικασία και ιδιαίτερα της Ευρώπης, ανέπτυξαν πολιτικούς, οικονομικούς και στρατιωτικο9ύς δεσμούς μεταξύ τους ( ΕΟΚ, Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρωζώνη, ΝΑΤΟ) και προχωρούσαν αμέριμνες στα στενά συνταγματικά τους πλαίσια. Η αμεριμνησία τους δε αυτή, έλαβε μορφή αδιαφορίας για τα τεκταινομένα γύρω τους, μετά την αποτυχία του Κομμουνιστικού καθεστώτος της Σοβιετικής Ένωσης και την απόκτηση και πάλιν της ανεξαρτησίας τους από τα Κράτη που είχαν εγκλεισθεί στο Σιδηρούν Παραπέτασμα. Οι Δημοκρατίες της Ευρώπης έδειξαν αλαζονικό πρόσωπο έναντι του άλλου κόσμου και περιορίστηκαν στις στενά δικές τους διακριτικές σχέσεις και συναλλαγές, με αποτέλεσμα και την απόσχιση από την Ευρωπαϊκή Ένωση της Μεγάλης Βρετανίας.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, που εκ των πραγμάτων κράτησαν μια ηγεμονική θέση στη συνεργασία του Δυτικού κόσμου εξόδεψαν την ηγεμονία τους σε άσκοπες και αδιέξοδες περιπέτειες – επεμβάσεις στο Κόσοβο, στο ΙΡΑΚ, στη Λιβύη και στο Αφγανιστάν, που τους εστοίχισαν οικονομικά και πολιτικά. Και τελευταία ήταν η επίσημη θέση του προηγουμένου Προέδρου Τράμπ, για αποχώρηση των ΗΠΑ από τα τεκταινόμενα της Ευρώπης!!
ΟΙ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ.
Στο διάστημα αυτό, άρχισαν να αναπτύσσονται πολλαπλώς και ιδιαίτερα με στρατιωτικές επεμβάσεις και με Αναθεωρητικές διαθέσεις δύο δυνάμεις : η Ρωσία και η Τουρκία.
Η Ρωσία επενέβη ουσιαστικά και δραστικά στην Κριμαία, καθοριστικά στη Γεωργία, Αρμενία στο Αρτζεμπαιτζάν , στην Τσετσενία, χωρίς καμία αντίδραση των ΗΠΑ και της Ε.Ε., όπως επίσης, έπαιξε και παίζει καθοριστικό ρόλο στη Μέση Ανατολή, ιδία στην Συρία, στη Λιβύη και συνεργάζεται με την Τουρκία σε πωλήσεις, ανταλλαγές στρατιωτικών εξοπλισμών!!
Εις όλες αυτές τις ενέργειες οι δυτικές δυνάμεις επέδειξαν αδιαφορία έως αδυναμία. Δεν αξιολόγησαν σωστά τον Πούτιν. Δεν αντελήφθησαν ότι οι Ρώσοι του Πούτιν ασκούν αυτοκρατορική πολιτική των Τσάρων. Γι αυτό υποστηρίζει σήμερα ο Πούτιν ότι ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι έκαναν μεγάλο λάθος να αναγνωρίσουν κρατική οντότητα στην Ουκρανία! Δεν πέρασε από το νου κανενός υπευθύνου των μεγάλων δυνάμεων ότι ο Πούτιν ασκεί εθνικιστική πολιτική και θέλει να διορθώσει με τη βία τα ” λάθη ” της ιστορίας!!
Έτσι τώρα μπήκε στην Ουκρανία.
Η χαριστική βολή.
Ο Πούτιν, που φαίνεται ότι είναι ικανότατος πολιτικός και ίσως ακραίος εθνικιστής έχει μελετήσει όλες αυτές τις ” αντιδράσεις ” των δυτικών, οι οποίοι ” λαμπρύνουν ” τον πολιτικό τους χώρο δια της αποχής τους. Αυτή η αποχή είναι ένα καλό σημάδι γι’ αυτόν που θέλει να επέμβει αντίθετα με το διεθνές δίκαιο και την καθιερωμένη διεθνή τάξη. Αλλά δεν φθάνει. Θέλει και την σιγουριά. Αυτή του την έδωσε ο Πρόεδρος Μπάιντεν, ηθελημένα ή άθελα του, ( η ιστορία θα το δείξει) λέγοντας στη διακήρυξή του στον Αμερικανικό Λαό, ότι εμείς δεν θα επέμβουμε στρατιωτικά στην Ουκρανία.
Και ο Πούτιν πήρε το ” πράσινο ” φως και μπήκε στην Ουκρανία!
Αυτό μου θυμίζει μια δική μας όμοια περίπτωση, όταν εμείς είπαμε ότι η Κύπρος είναι μακριά και δεν μπορούμε να τη βοηθήσουμε και τότε έγινε ο Αττίλας II, που κατέλαβε αμαχητί το 30% της Κύπρου!!
Ο Πούτιν, επεμβαίνοντας στρατιωτικά στην Ουκρανία, είχε ασφαλώς υπόψη του τις κυρώσεις που θα υφίστατο από ΗΠΑ και Ε.Ε.
Για να τις αψηφήσει δύο τινά συμβαίνουν: ή έχει τρόπο να τις αντιμετωπίσει ( εμείς σκεπτόμαστε μόνον τους αγωγούς αερίου) ή έχει τη βεβαιότητα ότι δεν θα εφαρμοσθούν ή θα ατονήσουν. Μπορεί να δώσει στον κατάλληλο χρόνον και ανταλλάγματα, όλα τα μέτωπα στη διεθνή σκακιέρα είναι ανοιχτά. Και η Ρωσία έχει παράδοση στο σκάκι.
Πολλοί πιστεύουν ότι με την εφαρμογή των εξαγγελθέντων μέτρων κατά της Ρωσίας, που αποτελεί τακτική που εφαρμόστηκε στα χρόνια του ψυχρού πολέμου, θα εξεγερθούν μαζικά οι πληθυσμοί, όπως έγινε σε Τσεχοσλοβακία και Ουγγαρία.
Είναι ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε την εφαρμογή και τα αποτελέσματα αυτής, γιατί η επανάληψη δύο φορές του ίδιου πράγματος δεν συμβαίνει στην ιστορία και εάν συμβεί τη δεύτερη φορά επανέρχεται ως φάρσα.
Η ιδεολογική επίθεση του κ. Μπάιντεν με το σύνθημα ” η ελευθερία θα νικήσει “, είναι μεν συνεπές με τις αρχές του δυτικού κόσμου, αλλά είναι λίαν αμφίβολο εάν επηρεάζουν τα αυτιά και το βουλητικό των αυταρχικών καθεστώτων. Και να μην ξεγελιόμαστε από το ότι η Ρωσία έχει Κοινοβούλιο ( Δουμά) και κάνει και κάποιες εκλογές.
Αυτές τις δημοκρατικές διαδικασίες, δεν τις έχει ζήσει ο Ρωσικός Λαός ποτέ μέχρι τώρα και δεν πρόκειται να πάει κόντρα στους ηγεμόνες του. Μόνον οι νέες γενιές μπορεί να αντιδράσουν δημοκρατικά, αλλά ακόμη δεν εισακούονται, δεν επηρεάζουν.
Η αδράνεια της Ευρώπης και των ΗΠΑ στα ζωτικά θέματα του ελεύθερου κόσμου, πληρώνεται σήμερα.
Και εάν μεν, με τα συμβαίνοντα αφυπνισθεί το ΝΑΤΟ, που είχε περιπέσει σε χειμερία νάρκη, μπορεί πολλά πράγματα να σωθούν για τους ανθρώπους και τις ελευθερίες τους. Η Ουκρανική περιπέτεια και η αντιμετώπισή της μπορεί να προλάβει χειρότερα κακά.
Για σκεφθείτε, βλέποντας όλα αυτά, τα πολιτικά ηλίθια καμώματα της δυτικής ηγεσίας, τι σκέφτεται η Κίνα για την Ταιβάν;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΖΑΚΟΣ