Οι πολιτικοί αναλυτές σε όλον τον κόσμο διερωτώνται που θέλει να καταλήξει ο Πούτιν! Προσπαθούν να διαβάσουν εκ των υστέρων τις σκέψεις του, ενώ δεν είχαν μεριμνήσει να παρακολουθήσουν την πορεία του και τις ενέργειες και στάσεις του στη διακυβέρνηση της Χώρας του και την συμμετοχή του στα διεθνή δρώμενα. Δηλ. δεν κάθισαν με σοβαρότητα και διορατικότητα να προβλέψουν αυτό το φαινόμενο που λέγεται Πούτιν.
Από την άλλη, η Δύση δεν ευτύχησε να έχει ηγέτες αντάξιους των περιστάσεων. Η Ευρώπη σε κάθε κρίση εμφανίζεται αντιφατική, άβουλη, αργή, αδύναμη. Λες και έπεφτε σε αυτολύπηση. Φανεροί οι μεταξύ των μελών της ανταγωνισμοί.
Η Αμερική και ιδία οι ΗΠΑ, περιέπεσαν σε αυτοκτονικό σύνδρομο, θυμήθηκαν ότι πρέπει να κλειστούν στα γεωγραφικά τους όρια, να …. χαιρετίσουν από μακριά τους συμμάχους τους και να διαδηλώσουν τον αυτομονοτισμό τους!1 Και ιδιαίτερα επί προεδρίας Τράμπ!
Αλλά και στις αξίες που προτάσσει ο Δυτικός κόσμος της ελεύθερης οικονομίας και της ελεύθερης κοινωνίας, δεν ευτύχησαν!
Διότι τα τελευταία χρόνια βιώνουμε τις αρνητικές συνέπειες, της Παγκόσμιoς ποίησης και του και του Νεοφιλελευθερισμού, μετά το κύμα καταναλωτικής ευμάρειας που προκάλεσε τα πρώτα χρόνια. Σήμερα τα κυρίαρχα αυτά χαρακτηριστικά της παγκόσμιας οικονομίας κλονίζονται.
Από το 1989 στο δίλημμα Ελευθερία ή σταθερότητα, επελέγη η ελευθερία. Συνέπεια του γεγονότος αυτού υπήρξε η ανεμπόδιστη κυκλοφορία αγαθών σε όλο τον κόσμο επί μια τριακονταετία. Εμπορεύματα, αγαθά, Κεφάλαια, πληροφορίες και ιδέες είχαν λάβει αυξημένη ταχύτητα.
Στην ξέφρενη αυτή κυκλοφορία η ατομική ελευθερία παίρνει κυρίαρχη θέση έναντι της Εθνικής κυριαρχίας.
Τώρα, η ανεξέλεγκτη αυτή κυκλοφορία ανθρώπων, χρήματος και αγαθών προκάλεσε αποσταθεροποίηση σε πολλούς τομείς, η χρηματοπιστωτική κρίση προκάλεσε αποσταθεροποίηση, που προέκυψε από έλλειψη ελέγχων κ.λ.π. και αντίστοιχες κρίσεις εξαπλώθηκαν σε παγκόσμια κλίμακα, πολλών μορφών.
Όλες αυτές οι κρίσεις προήλθαν από την αρνητική πλευρά της υπερελευθερίας. Δηλ. η ενεργειακή εξάρτηση από την Ρωσία δείχνει πως η στενή οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται δημιουργεί γεωπολιτικές δεσμεύσεις, η ελεύθερη κυκλοφορία πληροφοριών προάγει τον κυβερνοπόλεμο και την παραπληροφόρηση. Και η όλη γενική εκμετάλλευση της οικονομικής ελευθερίας κατασκευάζει ή ενδυναμώνει οικονομικούς αντιπάλους, όπως η Κίνα και η Ρωσία.
Πλέον του γεγονότος ότι ανάπτυξη χωρίς γεωγραφικούς περιορισμούς οδηγεί σε μεγάλες ανισότητες, όπως και έγινε.
Παράλληλα, η ατομική ελευθερία άσκησε κυρίαρχο ρόλο στις δομές της Εθνικής κυριαρχίας με την ισοπέδωση των κρατικών συνόρων και την υποβάθμιση των κρατικών θεσμών.
Το διεθνές αυτό πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο, εκμεταλλεύτηκαν Χώρες χωρίς δημοκρατία, όπως είναι η Κίνα και η Ρωσία.
Ο ΠΟΥΤΙΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ
Ο Πούτιν την πολιτική αμφισημία και αστάθεια των ηγετών της Δύσης και των κοινωνιών τους διέγνωσε ως παρακμή και βρήκε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί υπέρ αυτού τα επιτεύγματα της Δύσης. Θυμήθηκε την μαρξιστική νότα ότι οι καπιταλιστές θα μας δώσουν το σχοινί να τους κρεμάσουμε.
Έτσι από την παγκοσμιοποίηση εξασφάλισε πόρους για το καθεστώς του, εχρησιμοποίησε τα διαδικτυακά εργαλεία για να υποβαθμίσει τις δυτικές δημοκρατίες, ώστε πολλοί να πιστεύουν ότι αυτές μάλλον διασπείρουν το χάος και δεν είναι ισχυρές, αντίθετα με τις ” δημοκρατίες ” που κυβερνώνται από ηγέτες, που δεν έχουν δεσμεύσεις πλουραλισμού, όπως ο Πούτιν, ο Ερντογάν κ.λ.π.
Οι δυτικές δημοκρατίες αποφεύγουν συστηματικά τις εντάσεις, τις συγκρούσεις και ιδιαίτερα τον πόλεμο και μάλιστα με διακύβευση την παγκόσμια οικονομία που ελέγχουν και κατά κανόνα ρέπουν στις υποχωρήσεις και τον συμβιβασμό.
Οι δυτικοί ζουν στις δικές τους αυταπάτες. Δεν πίστεψαν ποτέ ότι είναι δυνατόν να γίνει πόλεμος στην Ευρώπη τον 21ο αιώνα. Γιατί ποτέ δεν καθοδηγήθηκαν και δεν μελέτησαν την τραγικότητα της ανθρώπινης φύσης, την ιστορικότητα και τη φύση των πολέμων, από την αρχαϊκή τους εμφάνιση ( ” Πόλεμος πάντων πατήρ “……) έως τις πρόσφατες εποχές ( Κλαούζεβιτς : η ειρήνη είναι το διάστημα μεταξύ δυο πολέμων), την ψυχολογία των συγκεκριμένων ηγετών, τους πολιτικούς χειρισμούς τους στη διακυβέρνηση της Χώρας τους και στις διεθνείς παρεμβάσεις τους.
Έτσι, όταν ο Πούτιν εισέβαλε στη Γεωργία, στο Αφγανιστάν, όταν προσάρτησε την Κριμαία, όταν ενθάρρυνε τα αποσχιστικά κινήματα στην Ουκρανία, όταν επενέβη στην Αρμενία ( Ναγκόρνο – Καραμπάχ), όταν επενέβει στη Συρία, όταν επεδίδετο σε συστηματικό κυβερνοπόλεμο, ακόμη και μέσα στις ΗΠΑ, όταν εξολόθρευε όλους τους πολιτικούς αντιπάλους του μέσα στη Ρωσία, οι δυτικοί, δεν θέλησαν να δουν την πραγματικότητα που έρχεται.
Δεν θέλησαν να καταλάβουν ότι δεν έχουν να κάνουν με ένα απλό αιρετό ηγέτη μιας οποιασδήποτε Χώρας, αλλά με έναν ηγέτη που έχει ιστορική συναίσθηση της απολυταρχίας με την οποία διοικείται η Ρωσία όλους τους αιώνες, συνέχεται με το μεγαλείο των Ρώσων αυτοκρατόρων, την αίσθηση της υπερδύναμης με πυρηνικά όπλα, όπως επί Σοβιετικών και την εκδικητική πικρία έναντι της Δύσης για την ταπείνωση της Πατρίδας του, με τον διαμελισμό της Σοβιετικής Ένωσης.
Επί πλέον δεν κατόρθωσαν ποτέ οι δυτικοί να ερμηνεύσουν την έμμισθη υπαλληλική εργασία κορυφαίων Ευρωπαίων πολιτικών σε Ρωσικές Επιχειρήσεις, όπως ο πρωθυπουργός της Γερμανίας Σρέντερ, ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Φιζιόν, ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Ρέντσι και άλλοι.
Ο Πούτιν εκινείτο πάνω στην παγκόσμια σκακιέρα, με μελετημένες κινήσεις, αποτελεσματικές, έχοντας έναν σκοπό, που όπως πλέον φαίνεται και σε ανυποψίαστο μάτι, την επανασύσταση της Σοβιετικής Ένωσης με τις ζώνες επιρροής της ,με τη διάλυση της οποίας φαίνεται ότι δεν συμφιλιώθηκε ποτέ.
Ο Πούτιν δεν έχει ψυχολογία ηγέτη, ενός Κράτους, έχει ψυχολογία ηγεμόνα. Στους ηγεμόνες ταυτίζεται το πρόσωπό τους με το έθνος τους, με το εθνικό μεγαλείο του, δεν είναι φυσιολογικό άτομο, δεν διακρίνεται για τον ορθολογισμό του. Εν τούτοις εξηγείται η συμπεριφορά του και κατ’ επέκταση η συγκεκριμένη επίθεση κατά της Ουκρανίας. Έχει ιστορική εξήγηση η μοίρα των κραταιών έναντι των αδυνάτων. Παγκόσμιος είναι ο κανόνας, που αποκρύπτουν ευσχήμως οι ίδιοι.
Ο ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ
Το δράμα της Ουκρανίας, η ανθρώπινη ιστορία το έχει ζήσει πολλές φορές. Ο Θουκυδίδης μας περιγράφει με περισσή ακρίβεια τη συνομιλία Αθηναίων και Μηλίων.
Οι Αθηναίοι απαιτούν από τους Μηλίους να εγκαταλείψουν την ουδέτερη στάση τους και να ενταχθούν στη συμμαχία τους. Οι Μήλιοι αρνούνται στο όνομα του δικαίου. Οι Αθηναίοι απαντούν ότι το δίκαιο ισχύει μεταξύ ίσων. Και αυτοί είναι αδύναμοι μπροστά τους. Τους Αθηναίους δεν ενδιαφέρει το ” δίκαιο “, τους ενδιαφέρει η ” Αρχή ” τους, η ηγεμονία τους και εξηγούνται: ” Προτιμούμε το μίσος σας από τη φιλία σας. Η φιλία σας μας δείχνει αδύναμους. Το μίσος σας είναι παράδε4ιγμα δυνάμεως για τους υποτελείς μας”.
Ο Πούτιν δεν είναι τρελός. Είναι ηγεμόνας. Έ χει μέσα του την ανθρώπινη φύση του ηγεμόνα. Τίποτε δεν τιθασεύει την ανθρώπινη φύση. Είναι τραγική η σκέψη και είναι απαισιόδοξη. Ο Θουκυδίδης μας παρέδωσε τη ” Συγγραφή ” του ως κτήμα μας αιώνιο ” έως αν η ανθρωπείη φύσις η αυτή η “. Την ίδια απαισιοδοξία εξέφρασε, αργότερα βέβαια, και ο Νίτσε, παρ’ ότι από τον Σωκράτη έως τον Βολταίρο η ανθρώπινη διανόηση πίστευε ότι η παιδεία θα βελτιώσει την ανθρώπινη φύση!! Δυστυχώς παραμένει η ίδια, παρά τα θετικά άλματα της Παιδείας και της Επιστήμης.
Και τώρα τι θα γίνει; Θα δολοφονούνται οι άμαχοι καθημερινά σε μια Χώρα 40 εκατομμυρίων ανθρώπων, επειδή υπερασπίζονται την Πατρίδα τους και τα ιερά τους ; Εάν δεν αλλάξει ουσιαστικά και τυπικά η παθητική στάση των Δυτικών, ο ” ηγεμόνας ” θα πραγματοποιήσει τη φαντασίωσή του! Έ χει και τη διαβεβαίωση του Μπάїντεν ότι οι ΗΠΑ δεν θα παρέμβουν στρατιωτικά…..
Ας ελπίσουμε ότι κάποιοι από όλους θα αφυπνισθούν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΖΑΚΟΣ